Autobiographical Memory 2007

In de liftschacht van Felix Meritis verschijnt een 'geweven kunstwerk van neon' met de grote namen uit de geschiedenis van Felix Meritis uit het verleden tot en met heden. Het kunstwerk, een verankering van namen in spiegelbeeld in neon op de bakstenen, plaatst de geschiedenis van het gebouw tegen twee eeuwen hoofdstedelijke culturele, sociale, politieke en economische ontwikkeling.

Prominente figuren uit diverse departementen van Felix Meritis worden zo vereeuwigd.

Dit kunstwerk legt niet alleen het geheugen van het gebouw en haar bezoekers vast en van de stad Amsterdam en haar internationale positie. Het vormt ook een soort canon, een culturele, typografische atlas van Amsterdam.

Het kunstwerk biedt de toeschouwer de gelegenheid in een liftronde met de roemruchte geschiedenis van Felix in aanraking te komen.

De toeschouwer moet actief zijn om de gespiegelde namen te duiden als hij met de lift naar boven gaat. Het blauw van de letters refereert aan water dat lucht is geworden en herinnert aan Echo's verlangen naar Narcis die in het water zijn toekomst leest. De lift neemt het publiek mee naar het observatorium.

Autobiographical Memory is deel II van een driedelig project (deel I is de lichtinstallatie Closed/ Open: "After Sovereignty, Fear, Hospitality and Friendschip"; Between remembering and retelling (1989).

Deel III verschijnt in 2013 op het observatorium. Dit observatorium, het platte dak van Felix Meritis, is sinds het einde van de 19de eeuw niet meer voor het publiek toegankelijk geweest. Het was de plek waar ooit de Felicianen de sterren bestudeerden en waar Arthur Schopenhauer genoot van het weidse uitzicht op de stad. De sterrenkundige activiteiten die in het verleden plaatsvonden op het observatorium, de sterrenschouwplaats, worden nu gekanteld: het geheim van de sterren verschijnt op verschillende plekken in de stad.